En dan is het klaar… In 2 dagen ipv 2 uur. Ik vind schildersklusjes het leukst op het moment dat ik impulsief bedenk dat het nu moet gebeuren. Maar toch realiseer ik me achteraf (vanuit een andere waarnemingspositie) dat ik tijdens mijn schildersklusje echt weer van die oude patronen tegenkom. Ik als echte beelddenker. Met het eindresultaat op mijn netvlies. Het idee van snel even fiksen, valt dan toch weer tegen. Ik dacht effe mijn deur en deurpost te schilderen in mijn praktijkruimte. In mijn hoofd klopte alles, maar in de realiteit kom ik erachter dat de verf met het juiste kleurnummer die in de garage stond, toch al 7 jaar stond te vervellen. (hmmm dit is mij vaker gebeurd…)
Op naar de bouwmarkt voor verf ral 9010. Maar op de staal vind ik hem toch te crème en daar begin ik te twijfelen, na een tijdje neem ik een besluit en pak de verf ral 9016 uit het schap. En koop ik voor de zekerheid ook maar een kwast voor watergedragen verf en aflak rolletjes. Anders moet ik straks weer terug, net zo handig. Eenmaal thuis zie ik dat ik nog 4 rolletjes had liggen en een kwast had ik ook al gekocht ooit een vorige keer. Nou ja één voordeel, ik wist dat ik nog een houdertje(s) en een aflak bakje(s) had. Dat heb ik dan weer mooi bespaard.
Wanneer ik de deksel van de verf erbij houd zie ik dat deze toch te wit is. Shit waarom twijfelde ik toch ook alweer? 9010 is áltijd goed waarom zou hij nu ineens crèmekleurig geworden zijn? Pffff… en weer terug naar de bouwmarkt.
De tijd verstrijkt. In mijn gedachten was ik eigenlijk al lang klaar geweest, maar moet nog beginnen.
Oh eerst natuurlijk ook nog schuren, en ontvetten. Zo niet het leukste onderdeel van het geheel. Zou bijna vergeten dat dat er ook bij hoort. Kost ook altijd meer tijd dan dat ik in mijn hoofd heb. Ik pak nog maar een keer een kop koffie, mijn motorolie en zet een lekker muziekje op, dat helpt.
Schuren, ontvetten en daarna nog 3 keer afnemen met schoon water is helemaal zinloos voor mijn gevoel. Maar na ooit een schilder aan het werk gezien te hebben weet ik dat dat belangrijk is. Ik ben immers een beelddenker. En leer het beste wanneer ik iets gezien of zelf ervaren heb. Ik zie het beeld van de schilders nog zo voor me en de kletspraat die we ondertussen hadden. Dus dat heb ik onthouden, en doe ik dat braaf. Want anders laat de verf los. Helemaal met watergedragen verf. Ik houd overigens van de verf op terpentinebasis maar die wordt niet meer gebruikt, is ook beter voor milieu, maar ik hield van die geur.
Eindelijk is het moment daar dat ik kan gaan schilderen. Het leukste van de klus. Want ja daar deed ik het voor, het resultaat. Ik had gehoopt dat hij er goed onder zou zitten na 1 keer aflakken. Maar ook dat zat in mijn hoofd. Oké, morgen nog een keer enigszins teleurgesteld…
De dag erna breekt aan… Leuk ik ga mijn deur afmaken (hoe blij kan je zijn).
Ik zie dat er ook het eea gekit moet worden. Dat vind ik wel stoer, een vrouw met kitspuit onder de arm, helemaal zelf in elkaar gezet. Stanley mes, kop eraf en kitten maar. Want ja ook dàt wil ik dat mij dat lukt...en weet ik dat ik dat kan. Omdat ik dat heb gezien bij die schilders van toen…Dan een kop koffie zodat het kit-werk even kan drogen want meer geduld heb ik niet. Ondertussen Google ik of dat überhaupt wel overschilderbaar is in die korte tijd. Ja gelukkig…
Dan kan de 2e laklaag erover. Yes het wordt mooi, en eindresultaat mag er wezen. Ik ben er blij mee. Maar dan, opruimen. Ook weer zo’n dingetje. Ik spoel alle verf uit de roller, de kwast en maak het bakje schoon. (Want in de verfbakken in de garage stonden nog oude kwasten en rollers met uitgeharde verf omdat ik dacht: “Dat doe ik morgen wel”…) Mijn man komt net binnen en zegt me; “Schrijf je ook op dat alle verfspullen nog in de keuken staan?!” Bij deze, haha, maar wel schoon het moet alleen nog even drogen. Dan ruim ik het morgen wel op.
Reactie plaatsen
Reacties
Jaaaaaaaa, dit had mijn tekst kunnen zijn en dan geldt dit verhaal voor verven en vele andere 'klusjes' 😄